Düşsel bir
bir
izdüşümüydü yaşamanın
göğüs kafesimde
kırık bir dünya sürdü
çok
Çok
güneş doğdu
ay doğdu
çocuklar sonra
masalsı bir umutla
hep göğsümde kaldı
hep
bu açık
yara
hep
şiirsel bir
kırmızı aktı
her şey beni bıraktı
şiirsel bir yalnızlık bile beni
hep kanadı
hep açık acı
yara.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder