Haller

Senin hiçbir halini tanımadım

yalın halini mesela

eksiz.

Memelerinden bahsetmiyorum bile!

Saçma bir devinimde

dişlileri uyumsuz çarklardan

aşk olur

ve herkes kırılır sonunda.

Senin kırgın halini tanımadım

-de halini

bende halini.

Dudaklarından bahsetmiyorum bile!

Kuru buza kaynar su dökmek gibi

her yer duman altı

hem buz kaybolur, hem su

sadece buhar olur

kimin kimde eridiğini anlayamazsın.

Benden gidişini tanımıyorum

ki gelmediğin yerden nasıl gidersin

-den halin nasıldır kim bilir, benden giderken

Tenin nasıl sıcaktır, bahsetmiyorum bile!

Üşüyorum, “hohla”.

Yokluğunda

öptüğün, az biraz mutluyum sol yanağımdan.

Bir şehrin gövdesine sığdıramadığıyım

Karanlık asfaltlarında ıslak güvercinleri olan.

Kıyı bucak meyhanelerinde taş plakları

Kalbi taş insanları bir şehrin.

Göğsümden gökdelenler fışkırıyor, dolunay

Uzayan bir gökyüzü, tramvay yaylarında dikenler

serçe parmağımın yanağına değdiği yerimden mutluyum

oysa canı acımaz mı, bir adamın göğsünden, tramvayları sökülen.

iki parça mutluyum, serçe parmağım, sol yanağım.

Yokluğun bir şehre atom bombası atmak gibi

yalnız anıları öldüren

İki parça mutluluk yetiyor, yokluğunda...

Herkes Yarasını Tanır

Gün doğar, akşam olur

Enflasyon yükselir, hükümet değişir

Elektrikler kesilir.

Gecenin en karanlık anında

kimse kimseyi tanımaz

Herkes yarasını tanır!

Aynada tanınmaz bir yüz

Gölgeler bile uzak

Sokak, iğne atsan yere düşmez

Kimse kimseyi bilmez

Herkes yarasını tanır!

Sabah olur, akşam olur

Ekonomik kriz olur örneğin

Savaş çıkar, kuraklık olur,

Şimşek çakar, fırtına dünyaları dağıtır

Göz gözü görmez;

Herkes yarasını tanır!

Herkes yarasını tanır.

Herkes yarasında kendini tanır!

İnsanlar konuşur,

insanlar susar

İnsanlar diğer insanları anlatır

Sonunda kimse kimseyi tanımaz;

Hesap günüdür, mahşer yeridir

İnsan evladını tanımaz;

Herkes yarasını tanır!

Çığlık

Bir çığlık atarsın,
Yalnız bir kişi duysun diye
Dünyalar duyar
Bir tek o duymaz.

Böyle bir şey hayat.

Mutlu Ol Yeter

Eğer o şarkıda "Mutlu et yeter" deseydi belki
Mutluluktan yana şansım olurdu.

Oysa avutuyorum kendimi,
odam dolusu aynı şarkı
"Mutlu ol yeter!"

Ölü Kuşlar

Göğün altında göğsün
Sonra yollar
Gizli saklı yollar
saçımdaki aklarda ölü kuşlar var.

Yüksek koltuklarda oturuyorsun
Kesiliyor nefesin
Sonra aşk
saçımdaki aklarda ölü kuşlar...

Gökyüzünde örümcek ağları var
çıplak bir kadının gölgesine düşüyor gölgesi.

Nazik bir bıçak darbesiyle incinmiş bir çocuğum
kanım akarken acımıyor canım
sözlerin ruhumu akıtıyor
açtığın yaralardan anılarım akıyor ruhum
hatıralar;
bir vapur örneğin
bir tiyatro salonu doğuruyorum yaralarımdan

ölü kuşlar...

Kırk yaşında bir çocuğun
oyuna alınmadığında kırılıyor kalbi.

Aşk Bitti

Omzuna kondurduğum öpücük uçup gitti

Silindi adın yazdığım yerden.

Bir kelebek havalandı ömrümden

Onun için bir ömür

bir anda olup bitti.

İçimde bir his öldü

salasını okudu bir serçe

Bir şehir siyahlara büründü,

öpücüğünü yitirmiş.

Sokak kedileri üşüdü

Kuzey ışıkları söndü.

Aşk bitti.

Hangi Renk

Soğukkanlı bir katil gibi
Başladığım noktaya dönüyorum bir fazla
Suç ortağım,
Her şey yeniden başlıyor
Dünyamdaki her şeye seni ekliyorum
Gözlerinin önünde birbirine giriyor
İki hayat.
Geçtiğim tüm duvarlara gözlerini boyuyorum
Seni kendi dünyamda görüyorum
Büyüyorum.
Düşsel bir gerçeklik oluşuyor
İnanması zor.
Olan biteni anlatıp bir kediye
İnandırıyorum kendimi
Ama hislerimi anlatacak kelimeyi bilmiyorum.
Bir şehri aydınlatır gibi gözlerin
Kurumuş bir ağacı yeşertir gibi
Aşk gibi, anne gibi, korku gibi
Öğrenecek çok şey var
Kelimelerden başlamalı
Bilmediğim bir çok şey.
Hangi renkte öptüğünü bilmiyorum.
Bu, öğrendiklerimin yanında hiçbir şey.

03.11.2019
Narmanlı Han