Aşk ve Kendisi

Kendime saklanıp ağlıyorum kimsenin ağlamadığı bir gecede
Gözyaşı yok, hıçkırmak yok, dışarıdan bakınca anlaşılmıyor.

Biri geliyor saçlarımı okşuyor tüylerim diken diken.
En son annem okşamıştı saçlarımı, gerçi şimdi onlar da dökülüyor.

Yaşamak ile yok olmak arasında ince bir çizgi var
Aslında bunu yaşamayan herkes fark ediyor, ben de biliyorum yaşamadığımı.

Yaşayan insan o kadar az hayatta,  aşk kadar az yaşayan insan.
Herkes yaşadığını sanıyor, herkes aşık olduğunu...

En çok varlığına emin olduğu kendisi ve kalbi oysa insanın
Aslında en uzak olduğu ikisi, aşk ve kendisi.

Birinci dereceden iki bilinmeyenli bir denklem hayat
x ve y kadar farklıyız ve eşit olmak ihtimalimiz o kadar yüksek.

Neyimiz var sanıyorsak, kaybettiğimiz oluyor.
En çok emin olduğunda yanılıyor insan.