En çok kendime yabancıyım!
Sürekli kaygılarım oldu, arkadaşlarım, çocukluk arkadaşlarımdan başlayarak, kız arkadaşlarım, sevgililerim, eski karım, çocuğum, platonik sevgilim, anam, babam, kardeşlerim...
Sürekli tanımam gereken insanlar vardı etrafımda. Bana davranışlarını, birbirlerine davranışlarını izlemem gerekiyordu. Ya da bana öyle geliyordu. Hepimize öyle geliyordur!
Kendimi sevdirmek için belki onları tanımaya çalıştım, yaşlandım, ömrüm bitti.
Yanımda hiç kimse yokken bakındım, bakındım: En çok kendime yabancıyım!
Ben kimim?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder