Bir martı sendeleyerek toz kondurmuyor bu hatıraya
Örtüyor üzerini kendi dilinde bir büyüyle.
Bu masalda yerin yok artık.
Karıncanın kış uykusunu kurcalıyor iki kelime
Taş duvara yuvalayan kör ağaçkakan
Emekse emek, çabaysa çaba, umutsa umut,
Yuvasız ve kan içinde gülümsüyor bana, yaşıyorum ya.
Özür dilerim, terlemedim, kanadım.