Siyah Panda

Yine bir ağustosun giriş kapısında pinekleyen
sevimli yüzünü bürünmüş çirkin ama ne çirkin
kapkara bir pandayım annesi tarafından reddedilmiş.

Kapıyı çaldığım gibi yok oluyor kapı ki nerede kaldı
ağustos beni alsın içeri öyle bir mevsimsiz
öyle kendimsiz kalıyorum.

Sıkıştığım bu bedene hangi mevsim gelse kaçar
siyah ama ne siyah, boz ayı desem değil işte öyle
çirkin bir pandayım yalnız ben bunun farkındayım.

Mevsimsiz kalmak beyaz insan tenine dokunur
siyah panda teninde de güzel durmuyor mesela
yaz olsa, kış olsa bir mevsim olsa ve saklansam.

Beyaz göbeğine kelebekler konan yaşıtlarım var
benim her yerim siyah ve hiçbir mevsim almıyor
beni içeri. Canım acıyor ama annem
annem beni reddetmiş bana bile söylemeden.

Bazıları gelip benim damarlarımdan benim
kanımı alıyor ki araştırmalı belki ben neyim.
Ben siyah bir pandayım annesi tarafından reddedilmiş.

Sonra tel örgüler arasından beyaz tenli
gülücük saçan insanlar bakıyor yüzüme
bana bakıp hayretler içinde.

Hepsi aynı renk insanların ve bir tek ben
ben mi dikkat çekiciyim.
Benim acım bana yeter hem göbeğim bile siyah
ve annesi tarafından terk edilmiş.

Bütün insanlar aynı renkken neden ben
neden benim damarlarım neden.
Siyah bir pandayım ben, benim derdim bana yeter!

Sana ve Dünyaya Şiir

Ne ardım sıra gece
ne ay tutulması kızıl
ve kusursuz yakamoz.
Bir çift göz sadece.

Soluğum aynada buğu bırakır
hala göğsümde kalp çarpıntısı
yaşıyorum demek bu
bir kırık yürek, ıslak elmacık kemikleri...

Güneş ışığında elmas
kum taneleri ve bu servetin sahibiyim
ayaklarım altında değerli taşlar
Yürüyorsam bir çift ayak
Beni sana götüreceklerini umarak.

Nefesimle içime dolan iyot
en güzel parfüm şişesinden
tenim yosun kokuyor
ve ben artık korkmuyorum
güneşin bırakıp gitmesinden.

Gidişinden de korkmuyorum
eğer gelirsen başka derdim yok
teninin kokusu hangi deniz
Beni kırmızı ve ürkek kalbine sok
koru beni, benim seni sakındığım gibi
insan sesinden.

Yanında denizin kokusu yok
ancak senin dokunduğun kumlar
elmasa dönüşüyor.
Başka bir dünya kur bana
dokunduğun yerlerden oluşan
sakın beni, benim seni sakındığım gibi
gerçek dünyanın gürültüsünden.

Ayıp

Sadece üç beş metre uzakta
saçlarının kokusu gelirken burnuma
ve aynı BİM şampuanı kokarken
saçlarımız hele
çok ayıp ettik aşka bu akşam
kara leke olarak yazıldık aşkın tarihine.

Ve benim çirkin
ölü sığır gözlerini andıran gözlerim
bir tek senin umurundayken
onca insan arasında
Ayıp ettik aşka, çok ayıp
bir bakkal çırağı kafiyesi bu
kafiyesine sokayım
ayıp ettik, kaybettik!

BİM şampuanı ilk kez
iyot kokusundan keskindi
ve gözlerim ilk kez insan gibi
saçlarında gezindi.

O son kadehi içmeyecektim.
Sonunda saçların olsa da
bir ruh hastalığıdır aşk
acısı çekilmeden de geçmez.
Bunca ayıp arasında oturup
insanca acı çekmeliyim ben.
Bütün son kadehleri içmeliyim.

Olması gerektiği gibi

Bazen, 

benimle ilgisi olmayan bir hayatta 

iyi kalpli bir kadının aklına geliyorum, 

kadın gülümsüyor.  

Ben de bazen bir gülümseme eşliğinde 

düşünüyorum  onu.

Ne özlemek bu,
Ne de bir keşke.
Olması gerektiği gibi her şey.

Şimdiki Zaman

Kadınlar aseton erkekler çürük ıhlamur kokuyor. Erkekler Ceylan Ertem, kadınlar Cem Adrian dinliyor. Herkes istisnasız herkes eksik, Herkes ağlıyor. Kimse kimseyi sevmiyor.

Sen Beni Öpersen

Sen beni öpersen Orhan Veli olurum Halk dilinde şiirlerim. Antidepresanlarım çöp, Hele bir öp! Gazoz kapaklarım değer kazanır Dolar karşısında Onlar çocukluğumdan kaldı Kendime miras. Sen beni öpersen borsa tavan yapar Ve hiçbir çiçekçide para geçmez.

Ölüm

Her şeyi planlıyoruz
farketmesek de, biraz sonrayı, yarını
tuvalete gideceğimiz ânı...

Planladığımız saatte uyuyor
ve uyanıp dağılıyoruz dünyanın bir taraflarına.

Hayat rastgele olamayacak kadar ciddi
ve şansa bırakılamıyor
her şey şansa kalmış olsa da hayatta,
hayat.

Ölüm öyle mi oysa
tamamen rastgele ve plansız!

Belki ne zaman öleceğine de
karar vermeli kendisi insanın
ki ölüm
planlanmayacak kadar önemsiz bir şey değil.